Linkler

Düşünceli Terzi

Soğuk bir kış günüydü. Kar, dar sokaklara usul usul yağıyordu. İnsanlar montlarına sarınmış, adımlarını hızlandırıyordu. Ama o gün Terzi Fatma'nın dikkatini başka bir şey çekti: Dükkanının önünde, titreyen minik bir köpek…

İncecik tüyleri kışa direnememiş, sokak lambasının dibine kıvrılmıştı. Fatma, onu izlerken bir an bile tereddüt etmedi. İçeri aldı, üzerine eski bir kazağı ölçtü, birkaç parça polar kumaşı dikiş makinesine yerleştirdi. Bir saat bile geçmeden minik köpeğin sırtına tam oturan sıcacık bir kazak dikti. Hem üşümesi geçti hem kuyruğu sevinçle sallandı.

O gece Terzi Fatma uyumadan önce, "Bari bir can ısındı," dedi içinden.

Ama ertesi sabah... Sıradışı bir durum ile karşılaşacaktı. Kapısının önüne dizilmiş sokak kedileri ve köpekleri onu bekliyordu.

Hepsi Fatma’ya sessizce bakıyordu. Sanki o kazaktan onların da haberi olmuştu. Sanki “biz de varız” demeye gelmişlerdi.


Terzi Fatma şaşkın ama sevinçliydi. Hemen dikiş makinesini yeniden çalıştırdı. Artık sadece insanların değil, sokaktaki dostlarının da terzisiydi.

Ve mahallede o günden sonra şöyle der oldular: “Terzi Fatma sadece kumaşı değil, kalbi de diker.”

Bu bir hayat hikayesiydi. Artık Terzi Fatma aramızda değil… Ama iyiliği yaşıyor. Her sabah, dikiş makinesinin tıkırtısıyla uyanan sokak sessiz. Ama mezarını kediler ve köpekler... ziyaret etmeye devam ediyor. Yavaşça mezarının başına otururlar minnetle...

Vefa, sadece insanlar arasında değil… Kalbi olan her canlıda yaşar. Hiçbir insanın unutmaması gerekeni, onlar hiç unutmuyor: İyilik, iz bırakır.

Cadde Terzi / Kdz.Ereğli / Cadde Terzi Yazdı caddeterzi.com