Linkler

PODCAST: Hayatın Yolculuğu – Doğumdan Ölüme Bir Sohbet

Merhaba sevgili dinleyiciler. Bugün sizi hiçbirimizin kaçamadığı bir yolculuğa çıkaracağım: hayata. Ne zaman başladığını tam bilmesek de, belki de her şey anne karnında atılan ilk kalp atışıyla başlıyor. Daha gözümüzü açmadan bir mucize başlıyor içimizde. O küçücük bedende büyüyen sessiz bir mücadele. Ve sonra, bir gün ağlayarak bu dünyaya geliyoruz. Nefes alıyoruz. Hayat başlıyor.

İlk yıllar… Ne dediğimizi bile bilmeden bir bakışla anlatıyoruz her şeyi. Dünyayı şaşkınlıkla izliyoruz. Her şey yeni. Her şey ilk. Ağlıyoruz, gülüyoruz, düşüyoruz, kalkıyoruz. Sonra bir bakmışsın çocuk olmuşuz. Hayat artık biraz daha renkli. Toprak kokusu, oyunlar, düşüp dizini kanatsa da oyuna geri dönmek… Geçmiş yok, gelecek umurunda değil. Sadece bugünü yaşıyorsun. En özgür, en cesur halimiz çocukken aslında. Kurallar yok. Hayaller sonsuz.

Derken gençlik çalıyor kapıyı. İçimiz kıpır kıpır, dışımız fırtına. Kimim ben? Ne istiyorum? Aynaya her baktığında başka bir yüzle karşılaşıyorsun. Aşklar yaşanıyor, kalp kırılıyor, hayal kuruluyor, isyan ediliyor. Sınavlar artık sadece okulda değil. Hayat da test etmeye başlıyor. Kim olduğumuzu ararken, kim olmadığımızı fark ediyoruz.

Sonra bir gün biri geliyor. Kalbine dokunuyor. El ele bir yola çıkıyorsun. “Ben” yavaş yavaş “bize" dönüşüyor. Aile kuruyorsun. Evlenmek sadece aynı evi paylaşmak değil, aynı sabrı, aynı sorumluluğu, aynı hayali paylaşmak. Aile büyüyor. Belki bir çocuğun oluyor. O ilk adımı, o ilk “baba” ya da “anne” sözü… O anda anlıyorsun: Hayat sadece seninle ilgili değil artık.

Yıllar geçiyor. Koşturma başlıyor. İşe gidiyorsun, terfi almaya çalışıyorsun, para kazanıyorsun, kariyer yapıyorsun. Ama bir gün duruyorsun. Ve fark ediyorsun: Aslında sen o kartvizitte yazan unvan değilsin. Geç kalan kahvaltılar, ertelediğin sevgiler, kaçırdığın anlar... Hepsi zamanla yük oluyor içine. Başarı neydi gerçekten?

Sonra çocuklar büyüyor. Ev sessizleşiyor. Emeklilik geliyor. Alarm çalmıyor artık sabahları. Ama içindeki sesler daha net konuşuyor. Daha çok düşünüyorsun, daha çok hatırlıyorsun. Ve bir gün, o sessiz eve bir bebek sesi geliyor. Torunun oluyor. Torun sevgisi bambaşka bir şey. Bu defa acele etmiyorsun. Bu defa tadını çıkarıyorsun. Elini tutuyorsun, gülümsüyorsun. Vaktin ne kadar değerli olduğunu artık biliyorsun. Çünkü yaş aldıkça, kalabalıklar azalıyor, ama duygular derinleşiyor.

Ve sonra… Film yavaş yavaş kararıyor. Bitişini bilmesek de, bir gün herkes için perde kapanıyor. Geriye kalan bir ses oluyor bazen, bazen bir fotoğraf, bazen bir cümle. Ölüm aslında bir son değil belki de. Sadece başka bir geçiş. Geride bıraktığın izlerle devam ediyor hayat. Birine iyi gelmiş misin? Güldürmüş müsün? Sarılmış mısın zamanında?

Hayat doğmakla başlamıyor sadece. Anlam kazanması için iz bırakmak gerekiyor. Çünkü bazen en büyük miras, bir çocuğun gülümsemesinde, bir torunun hatırasında, bir dostun duasında saklı.

Hayat uzun gibi görünür ama aslında göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor. Belki de her yaşımız, içimizde hâlâ bir yerlerde yaşıyor. Bebeklik, çocukluk, gençlik, olgunluk, yaşlılık... Hepsi bizde. En güzel zaman mı.. Hep şimdi...

Karadeniz Ereğli'den Sevgilerle...
Webmaster Atilla.

Hayatın Kodu-Podcast

Webmaster Atilla

Cadde Terzi / Kdz.Ereğli / Cadde Terzi Yazdı

caddeterzi.com