Linkler

Bayram Öncesi Terzi Koşturması

Dikiş makinesi vız vız... Zaman daralıyor, müşteri kapıda.

Eskiden bayram sadece eve değil, terzihaneye de gelirdi. Ama öyle sessiz sedasız değil. Koşarak. Çünkü bayramın habercisi sadece şeker ve kolonya değildi. Yıkanıp ütülenmiş bir gömlek, tam oturan bir pantolon, kolu sımsıkı bir ceket de bayram demekti.

Karadeniz Ereğli’de, cadde üstü bir terzi dükkânında işler bir hafta önceden hız kazanırdı. Kapıdan girenler telaşlı, çıkarken umutluydu.

"Usta, bir takım elbise, bayrama yetişir mi?"

"Bir de mendil cepleri olsun ha, klas dursun."

İçeride makas keser, ütü buhar atar, dikiş makinesi durmaksızın çalışırdı. Terzi kalfası sabah ezanı ile erken gelir, Usta "akşama kadar ayakta işim var" der, İplikler masada değil, havada uçușurdu.

Ön tarafta çay ocağı kurulur, bir yanda kumaşlar sıralanır, diğer yanda prova için bekleyen çocuklar sıkılır. Kimi ağlar, kimi aynaya baka baka büyüdüğünü sanır.

En yoğun gün, bayramdan bir önceki akşam yaşanırdı. Teslim edilmemiş bir gömlek varsa içerde, dükkan ışığı sabaha kadar yanardı. Ve her dikişin son ilmeğinde, herkes aynı hissi yaşardı: “Tamam, şimdi oldu. Bayrama hazır.”

Bugün o telaşlar azaldı belki, alışveriş merkezleri hızla giydiriyor insanı. Ama bir zamanlar bayram, sadece üst baş değil, emeğin, sabrın, dik durmanın bayramıydı.

Terzinin elleri, o bayram sabahı en az yeni ayakkabılar kadar gururluydu. Çünkü herkesin şıklığında, bir terzinin parmak izi vardı.

Cadde Terzi / Kdz.Ereğli / Cadde Terzi Yazdı caddeterzi.com